اقدامات پزشکی سرپایی
بسیاری از اقدامات پزشکی مثلا کلونوسکوپی ، ترمیم فتق ، جراحی آب مروارید ، عمل های جراحی زیبایی و تصویر برداری (مثلا آنژیوگرافی) به طور سرپایی انجام می شوند و بیمار احتیاج به بستری شدن ندارد . بسیاری از این اقدامات نیاز به این دارد که فرد ناشتا باشد بنابراین باید بیمار مراقب باشد که دچار افت قند و یا دچار افزایش بیش از حد قند خون نشود . مادۀ حاجبی که در حین تصویر برداری استفاده می شود می تواند بر عملکرد کلیه اثر سوء داشته باشد به خصوص که اگر دیابت بیمار درگیری کلیوی هم داده باشد . در زیر توصیه هایی به بیمار دیابتی قبل ، حین و بعد از اقدام درمانی بیان شده است : اگر بیمار تحت درمان با داروی خوراکی باشد : بسیاری موارد بیمار می تواند داروی معمول خود را روز قبل از اقدام پزشکی مصرف کند ولی باید آن را در روز اقدام پزشکی قطع کند و زمانی دوب
کنترل دیابت در هنگام سفر
با یک برنامه ریزی خوب ، بیماران دیابتی مشکلی با بیماری خود در طی سفر نخواهند داشت . مواردی که باید در این برنامه ریزی در نظر گرفته شوند شامل : • مدیریت لوازم مورد نیاز برای کنترل دیابت • کنترل قند خون در حین پرواز با هواپیما • تنظیم انسولین براساس تغییرات زمانی • مدیریت عوارض دیابت • پیشگیری و یا درمان بیماری های مسافرتی نظیر اسهال (گاستروانتریت) مدیریت لوازم مورد نیاز برای کنترل دیابت : بیمار لازم است که دو برابر معمول داروهای مورد نیاز خود و نیز دو برابر لوازم مورد نیاز خود برای کنترل قند را در سفر به همراه داشته باشد . اگر بیمار تحت درمان با پمپ انسولین می باشد باید سرنگ و انسولین اضافی به همراه داشته باشد تا در صورت بروز مشکل در پمپ انسولین از آن استفاده کند . بیمار باید انسولین را در ساک های مخصوص حاوی ژل های یخ زده و یا نگه دارد تا بت
رژیم های بسیار کم چرب
این رژیم ها برای بیماران با BMI بالای 30 توصیه می شود . دریافت کالری روزانه در این رژیم ها کمتر از 800 کیلو کالری است که به شکل وعده های غذایی مایع داده می شود . به طور معمول ، رژیم غذایی حاوی 70 تا 100 گرم پروتئین ، 80 گرم کربوهیدرات و 15 گرم چربی به همراه 100% مواد معدنی و ویتامین ها توصیه شده است . کاهش وزن معمولا 3/3 تا 5/5 پوند (1/5 تا 2/5 کیلوگرم) در هفته است . معمولا بیمارانی که این رژیم را رعایت می کنند 25% از وزن خود را در 3-4 ماه اول از دست می دهند . بعد از این کاهش وزن سریع طی سه ماه ، غذای معمولی داده می شود و وزن به مدت 3-4 ماه تثبیت می شود . متأسفانه درصد قابل توجهی از بیماران در طی یک تا دو سال وزن کم کرده را باز می یابند و در طولانی مدت به نظر نمی رسد که این رژیم غذایی برتری نسبت به رژیم کم کالری با غذاهای concentional داشته باشد . در حدود 25 تا 50% از افراد از این برنامه در
افزایش فعالیت بدنی و ورزش
فعالیت بدنی به تنهایی برای کاهش وزن زیاد موثر نیست و بیمار ممکن است فقط 2-3% از اضافه وزن خود را کم کند ولی فعالیت بدنی در خفظ وزنی که قبلا با یک رزیم کم کالری ، کم شده کمک کند . پس لازم است که برنامۀ ورزشی در ساعات روز گنجانده شود مثلا به جای استفاده از آسانسور از پله ها استفاده کند و ماشین خود را دورتر از محل مقصد پارک کنند تا تشویق به راه رفتن بیشتر شود . شرکت در یک فعالیت بدنی ملایم که 300 کیلو کالری در ساعت انرژی لازم داشته باشد مثل دوچرخه سواری ، پیاده روی و یا تنیس به مدت 60 دقیقه و 5 بار در هفته برای حفظ وزن به مدت طولانی لازم است .
در یک مطالعه که برنامۀ پیشگیری از دیابت نام گرفت ، افراد دارای یک برنامۀ ورزشی به مدت حداقل 150 دقیقه در هفته ، رژیم غذایی کم کالری و کم چرب و راهکارهای رفتاری توانستند که 5-7% از وزن خود را به طور متوسط در طول 2/8 سا
کاهش کالری بخش دوم
راهکار کلیدی برای کاهش وزن این است که بیمار غذاهایی را بخورد که از آنها در حد اعتدال لذت می برد . روش بشقاب (Plate method) در کنترل نسبت ها و ترکیب مواد غذایی در یک وعدۀ غذایی روش مناسبی است . برای این کار یک بشقاب 19 اینچی (حدود 23 سانتی متر) برداشته و ¼ آن را با پروتئین خالص مثل گوشت لخم به اندازۀ کف دست پر کرد ، ¼ دیگر را با مواد نشاسته ای مثل نان ، برنج ، ماکارونی و یا سبزیجات نشاسته ای و ½ باقیمانده را با سبزیجات برگ دار ، هویج یا کلم بروکلی پر کند . ضخامت غذای داخل بشقاب نباید بیشتر از یک اینچ (2/5 سانتی متر) باشد . بیمار همچنین می تواند یک وعده میوه متشکل از پرتغال یا سیب کوچک و نیز یک وعده لبنیات مثل یک لیوان شیر و یا یک بشقاب کوچک حاوی دسر بدون قند مصرف کند . برای صبحانه باید ¼ بشقاب را با پروتئین ، ¼ مواد را با نشاسته پر کرده و ½ باقی بشقاب را خالی گذاشت و برا
انرژی مورد نیاز بدن به طور روزانه
میزان انرژی (میزان کالری) مورد نیاز بدن بستگی به سن ، جنس ، وزن و سطح فعالیت بدن دارد . می توان انرژی مورد نیاز بدن در طول روز را با میزان مصرف انرژی در حال استراحت ( resting energy expenditum یا REE ) که انرژی است که بدن در حال استراحت بدون تماس با سرما مصرف می کند محاسبه کرد و بعد عدد بدست آمده را در فاکتور فعالیت که بستگی به سطح فعالیت بدنی دارد ضرب کرد . بر روی اینترنت محاسبه کننده های انرزی زیادی را می توان پیدا کرد . معادۀ نسبتا ساده که برای اندازه گیری REE قابل استفاده است عبارتست از : برای مردان : 5+ سن به سال ♣ 5- قد به سانتی متر ♣ 5/25 + وزن به کیلوگرم ♣ 10= REE برای زنان : 161- سن به سال ♣ 5- قد به سانتی متر ♣ 6/25 + وزن به کیلوگرم ♣ 10=REE در افراد چاق که بالای 125% وزن ایده آل را دارند ، محاسبۀ REE نیاز به اصلاح مقدار وزن دارد که فرمول آن به صورت : IBW+ ( IBW- وزن واقعی) ¼
کاهش وزن
اضافه وزن داشتن و یا چاقی خصوصا وقتی چربی در ناحیۀ شکم باشد سبب افزایش نیاز بدن به انسولین خواهد شد و به طور قابل توجهی کنترل دیابت را بهبود می بخشد . اغلب می تواند نیاز بیمار به دارو نیز کمتر کند . بیمار حتما لازم نیست که کاهش وزن قابل توجهی داشته باشد و یک کاهش وزن به میزان 5% وزن بدن معمولا مناسب است . مفاهیم پایه ای کاهش وزن : راهکارهای بسیاری وجود دارد که به طور خلاصه بررسی می شوند . در ابتدا لازم است که به برخی مفاهیم دربارۀ کاهش وزن بپردازیم : • کاهش وزن وقتی رخ می دهد که یک بالانس انرژی منفی وجود داشته باشد : اگر بیمار کالری کمتر از میزانی که می سوزاند ، دریافت کند ، سبب کاهش وزن در او خواهد شد . این موضوع اصلی برای تمام رژیم های کاهش وزن می باشد و استثنایی ندارد . اگر بیمار 500 کیلوکالری از انرژی دریافتی روزانۀ خود را کم کند در حدود یک پوند (معادل 45
نوشیدن مایعات
از دست دادن مایعات بدن سبب افزایش قند خون فرد می شود و در نتیجه بیمار لازم است که مقدار زیادی مایعات حین ورزش بنوشد . دو ساعت قبل از ورزش ، بیمار لازم است دو لیوان آب بنوشد و در حین ورزش ، مقدار کافی جهت جایگزینی مایعات از دست رفته بنوشد . در ورزش های طولانی مثل دویدن یا دوچرخه سواری ، لازم است بیمار هر 20 دقیقه به میزان 250 میلی لیتر مایعات بنوشد . نوشیدنی ورزشکاران جایگزین مناسبی برای آب و کربوهیدرات مورد نیاز ورزشکاران است . بیمار همچنین لازم است که از نوشیدن مقدار بیش از حد مایعات نیز خودداری کند تا دچار افت سطح سدیم نشود . ورزش و دیابت نوع دو : مبتلایان به دیابت نوع دو که روی درمان با انسولین هستند با مسائلی مشابه بیماران به دیابت نوع یک شده توجه کنند مگر اینکه قند خون آنها وضعیت پایدارتری داشته باشد . دلیل این مسئله این است که اساسا بسیاری از ب
تنظیم دوز انسولین بخش اول
بیمار لازم است که قبل از ورزش ، دوز انسولین پایه و bolus خود را تنظیم کند : • یک دوز bolus از انسولین آنالوگ سریع اثر : در حدود 4 ساعت اثر می کند و حداکثر دوز آن یک ساعت تا یک ساعت و نیم باقی می ماند . بیمار لازم است که میزان 50 تا 75 درصد از انسولین قبل از غذای خود را به منظور ورزش تزریق کند . • تنظیم دوز انسولین پایه : اگر بیمار پمپ انسولین داشته باشد آسان تر است . اگر بیمار قصد ورزش کردن به مدت طولانی داشته باشد (بیشتر از 90 دقیقه) لازم است که انسولین پایه در حال تزریق خود را دو ساعت قبل از ورزش قطع کند . در صورت شرکت بیمار در ورزش های رقابتی که سبب ترشح آدرنالین می شود ، بیمار لازم است انسولین پایۀ خود را 1-2 ساعت قبل از ورزش افزایش دهد . • تنظیم دوز پایه انسولین های طولانی اثر مثل glargine یا detemir به مهارت بیشتری نیاز دارد . می توان با تزریق 50-80% دوز مورد نیاز به ب
ورزش هوازی(پایداری قلبی تنفسی)بخش دوم
بنابراین اگر فرد مقیاس 9 را برای خود تعیین کرد باید شدت فعالیت خود را افزایش دهد ولی در نمرۀ 19 باید فرد از شدت فعالیت خود بکاهد . نمره 12-14 را به عنوان ورزش ملایم و متوسط در نظر می گیرند . می توان با ضریب عدد حاصل از این مقیاس در 10، ضربان قلب تقریبی را بدست آورد . برای مثال در نمره 12 ، ضربان قلب حدودا 120 در دقیقه است . این روش ارزیابی شدت ورزش در بیماران مبتلا به نوروپاتی اتونوم ، بیماران تحت درمان با بتابلاکر و زمانی که اندازه گیری ضربان قلب مقدار درستی از شدت ورزش به بیمار نمی دهد مفید است . جراحان عمومی ایالات متحده توصیه می کنند که یک بیمار بهتر است 30 دقیقه یا بیشتر ورزش هوازی 5 بار در هفته داشته باشد و شامل پیاده روی تند ، دوچرخه سواری با سرعت کمتر از 10 کیلومتر در ساعت و تنیس می باشد . ورزش هوازی شدید شامل شنا کردن ، دوچرخه سواری باسر