چسبیدن میکروبها : اکثر میکروبها زمانی که به بدن میزبان راه یابند بابد به بافت ها یا عوامل بافتی چنگ اندازند ، تنها مورد استثنا ارگانیسم هایی هستند که مستقیما به جریان خون راه می یابند و در آنجا تکثیر میشوند . لیگاندها یا مواد چسبنده خاص گیرنده های میزبان ، زمینه تحقیقی مهمی در بررسی بیماریزایی میکروب ها به شمار میروند . مواد چسبنده شامل طیف گسترده ای از ساختارهای سطحی اند که نه تنها میکروب را به بافت متصل میکنند و در جای مناسب باعث ورود آن به سلول میشوند که برای فرآیند پاتوژنیک ضروری است (جدول ۱۲۰_۱) اکثر میکروب ها چندین نوع مواد چسبنده ایجاد میکنند که برای گیرنده های مختلف میزبان اختصاصی هستند . این مواد چسبنده اغلب متعدد بوده ، از نظر سرو لوژیک با یکدیگر متفاوت اند و همراه با سایر عوامل میکروبی یا هم جهت با آنها فعالیت نموده موجب پیشبرد اتصال به بافت های میزبان میشوند
مکانیسم های مولکولی بیماریزایی میکروبی: در طول چهار دهه گذشته مطالعات مولکولی بیماریزایی میکرو ارگانیسم ها منجر به یک انفجار اطلاعاتی در مورد مولکول های گوناگون میزبان و میکروب که فرآیند عفونت و بیماری را بوجود می آورند شده است . این فرآیندها را میتوان به چندین مرحله تقسیم کرد : برخورد با میکروب ورود آن به میزبان ، رشد میکروب پس از ورود ، اجتناب از دفاعی ذاتی میزبان تهاجم بافتی و ترو پیسم ، آسیب بافتی ، و انتقال به میزبان های جدید . ویرو لانس عبارتست از میزان ظرفیت یک ارگانیسم برای ایجاد بیماری و نتیجه عوامل بیمار یزایی است که توسط میکروبها اعمال میگردد.این عوامل موجب کلونیزاسیون (حضور ساده ارگانیسم هایی که بالقوه پاتوژن هستند درون یا روی بدن میزبان ) عفونت اتصال و رشد پاتوژن ها و اجتناب از دفاع میزبان )و بیماریها (اغلب ، ولی نه همیشه ، نتیجه فعالیت های توکسین های مترش
چشم اندازهای آینده : سادگی ساختار ژنتیکی بسیاری از عوامل عفونی باعث میشود که سریعا دستخوش تغییرات شوند و بطور انتخابی امتیازاتی در آنها بوجود آید که به نوبه خود سبب تغییرات مداوم در تظاهرات بالینی عفونت گردد . به علاوه تغییراتی که در محیط و در خود میزبان بوجود می آید میتواند جمعیت های جدید را نسبت به یک عفونت مشخص مستعد سازد اپیدمی گسترده ویروس نیل غربی از یک کانون منفرد در شهر نیوریک در سال ۱۹۹۹ تا مناطقی در تمام قارهٔ آمریکایی شمالی در تابستان سال ۲۰۰۲ زنگ خطر گسترده ای بود که ترس از طاعون جدید را در ذهن بشر نشان می داد . آزاد سازی عمدی اسپورهای کشندهٔ باسیل آنتراسیس از طریق بسته های پستی در U,S، بسیاری را از خواب خرگوشی در مورد سلاح های بیولوژیک بیدار کرد وحشت از ناشناخته ها به بهترین وجه در پاسخ یک جمعیت نسبت به ظهور یک اپیدمی نشان داده میشود. علی الخصوص وقتی امواج اپ
بررسی های آزمایشگاهی: در بررسی آزمایشگاهی باید خیلی دقت نمود و طوری انجام داد که در کوتاهترین زمان ممکن ، با حداقل هزینه و با ایجاد کمترین ناراحتی برای بیمار بتوان به تشخیص رسید . چون سطوح مخاطی و پوست توسط بسیاری از میکروارگانیسم های بدون ضرر و مفید کلونیزه اند ، کشت ها باید به روشی انجام شوند که احتمال آلودگی با فلور میکروبی حداقل بوده و حداکثر نتیجه رابدست دهند. یک نمونه خلط هنگامی که تحت نظر پزشک با ایجاد تحریک گرفته شود خیلی با ارزش تراست از زمانیکه در ظرفی که کنار تخت بیمار قرار داده شده است و تنها با یک آموزش سطحی به بیمار جمع آوری شود . رنگ آمیزی گرم نونه ها باید به دقت تفسیر شوند و کیفیت نمونه باید مورد ارزیابی قرار گیرد .یافته های که با رنگ آمیزی گرم بدست می آیند باید با کشت مطابقت داشته باشد ، در صورت وجود تضاد احتمالاتی نظیر عفونت با باکتری های سخت رشد یا بی هو
عوامل موثر در عفونت: برای وقوع هر نوع فرآیند عفونی ابتدا باید عامل پاتوژن و میزبان با یکدیگر رو برو شوند .بنابراین عواملی نظیر موقعیت جغرافیائ، محیط ، آب وهوا رفتار میتوانند بر احتمال وقوع عفونت تأثیر بگذارند . علیرغم برخورد آنکه اولیه بین یک میزبان مستعد و یک ارگانیسم ها میتوانند سالها قبل از ایجاد علائم بالینی در بدن میزبان پناه گیرند برای دستیابی به یک دید کامل هر بیمار باید به توجه به بافت جمعیتی که به آن تعلق دارد در نظر گرفته شود . بیماریهای عفونی اغلب بصورت ایزوله ایجاد نمیشوند ، بلکه در بین عده ای که بایک منبع آلوده در تماس بوده اند پخش میشوند (مثلا یک منبع آب آلوده) و یا از یک فرد به فرد دیگر منتقل میشوند (مثلا از راه قطرات موجود در هوای تنفسی )بنابراین پزشک باید نسبت به شیوع عفونت ها در کل یک جامعه آگاهی داشته باشد یک شرح حال دقیق شامل اطلاعات در مورد مسافرت ، عو
استراتژی های گرم کردن مجدد: تصمیم کلیدی اولیه این است که آیا بیمار را بطور پاسیو باید گرم کرد یا اکتیو. گرم کردن پاسیو و خارجی بیمار خیلی ساده شامل پوشاندن بیمار و قرار دادن او در یک محیط گرم است اگر سربیمار هم پوشانده شود سرعت گرم شدن معمولا 5C/. تا 2C در ساعت است . این روش برای بیمارانی که از قبل سالم بوده اند و بطور تصادفی دچار هیپوترمی حاد و خفیف اولیه شده اند ایده آل است. بیمار باید به اندازه کافی گلیکوژن داشته باشد که ترمو ژنز داخلی را تأمین کند.از بکار بردن مستقیم گرما برای اندام ها در فردی که دچار هیپوترمی شدید مزمن است ، باید اجتناب شود چون ممکن است باعث القای وازود یلا تاسیون محیطی شود و afterdrop حرارت مرکزی _ افت مداوم حرارت مرکزی بعد از خارج کردن بیمار از محیط سرد_ را تسریع کند. بکار بردن حرارت تنه ای خطر afterdrop را کاهش میدهد. در شرایط زیر گرم کردن بیمار بطور اکتیو الزامی
تشخیص و اقدامات اولیه: هیپوترمی با اندازه گیری حرارت مرکزی بدن که ترجیحا بهتر است از دو نقطه بدن باشد، به اثبات میرسد .پروب های رود ه ای باید در عمق ۱۵سانتی متری قرار داده شوند و نباید در کنار مدفوع سرد باشند. بطور همزمان یک پروب هم باید ۲۴ سانتی متر زیر حنجره قرار گیرد ، در صورت درمان با استنشاق هوای گرم این پروب دما را غلط نشان خواهد . تکیه بر ترمو گرافی مادون قرمز تمپان به تنهایی عاقلانه نیست ، پس از آنکه تشخیص هیپو ترمی مسجل شد باید مانیتور رینگ قلب انجام گیرد و در عین حال باید کوشش نمود تا از اتلاف بیشتر گرما پیشگیری شود. اگر بیمار در فیبریلاسیون مجدد بیمار را تا 30C گرم کنید تجویز اکسیژن اضافی همواره توصیه میشود ، زیرا اکسیژناسیون بافتی به طور معکوس تحت اثر شیفت به چپ منحنی تفکیک اکسی همو گلوبین قرار میگرد . در بیمارانی که دچار انقباض عروقی شده اند ، پالس اکسی متری بنظ